Κατηγορία : Λογοτεχνία
Θεματική κατηγορία : Περιπέτεια
Σειρά : Ξένη λογοτεχνία
Ημ. Έκδοσης : 02/04/2015
Σελίδες : 440
Ηλικία : 18+
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Εδώ και καιρό το αρνείσαι, Αξλ, το ξέρω. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να το ξανασκεφτείς. Πρέπει να κάνουμε ένα ταξίδι, χωρίς καμία αναβολή…
Σ’ ένα απομονωμένο χωριό στην Αγγλία, την εποχή των θρύλων, λίγο μετά τον θάνατο του βασιλιά Αρθούρου, ζει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Βρετανών, ο Αξλ και η Μπέατρις. Οι αναμνήσεις τους είναι θολές, όπως και όλων των κατοίκων, λόγω μιας μυστηριώδους ομίχλης που προκαλεί ένα είδος φθοράς. Παρά την αρρώστια της Μπέατρις, το ζευγάρι αποφασίζει να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού του με σκοπό να ταξιδέψει μακριά και να βρει τον γιο του, που έχει να δει εδώ και χρόνια.
Άλλοτε άγριο και άλλοτε συγκινητικό, το καινούργιο μυθιστόρημα του Ισιγκούρο είναι ένα παραμύθι για τις χαμένες μνήμες, την αγάπη, την εκδίκηση και τον πόλεμο.
…και δυο λόγια από τον συγγραφέα
Γιατί μετακόμισε η οικογένειά σας στην Αγγλία;
Στην αρχή υποτίθεται ότι θα ήταν ένα σύντομο ταξίδι. Ο πατέρας μου ήταν ωκεανογράφος, και ο επικεφαλής του Βρετανικού Εθνικού Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας τον προσκάλεσε για να δοκιμάσει μια εφεύρεσή του, κάτι σχετικά με τις μετεωρολογικές παλίρροιες – δεν κατάλαβα ποτέ ακριβώς περί τίνος επρόκειτο. Το Ινστιτούτο είχε ιδρυθεί κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οπότε υπήρχε ένας αέρας μυστικότητας γύρω του. Ο πατέρας μου πήγαινε σε ένα μέρος κάπου στο δάσος. Μία φορά μόνο το επισκέφτηκα.
Το μυθιστόρημα Τ’ Απομεινάρια μιας μέρας βραβεύτηκε με Booker. Άλλαξε κάτι στη ζωή σας αυτή η επιτυχία;
Όταν εξέδωσα το Ένας καλλιτέχνης του ρευστού κόσμου, ζούσα ακόμα τη ζωή ενός άσημου συγγραφέα. Αυτό άλλαξε μέσα σε μια νύχτα περίπου έξι μήνες αργότερα, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο, προτάθηκε για Booker και κέρδισε το Βραβείο Whitbread. Τότε ήταν που αποφάσισα να αγοράσω αυτόματο τηλεφωνητή. Ξαφνικά, άνθρωποι που μετά βίας γνώριζα με καλούσαν σε δείπνο. Μου πήρε λίγο καιρό για να καταλάβω ότι δε χρειαζόταν να λέω «ναι» σε όλα. Έτσι χάνεις τον έλεγχο της ζωής σου. Όταν κέρδισα το Booker, τρία χρόνια αργότερα, είχα μάθει πια πώς να αρνούμαι ευγενικά τις διάφορες προσκλήσεις.
(Απόσπασμα από συνέντευξη του συγγραφέα στο www.theparisreview.org)
