«Πολλές φορές γεννιούνται θρύλοι γύρω από κάποιον αφανή που έγινε διάσημος μέσα σε μια νύχτα. Κάπως έτσι έγινε και μ’ εμένα. ‘Ελεγαν ότι είχα την αλλόκοτη συνήθεια να τριγυρνώ τα μεσάνυχτα στους σκοτεινούς δρόμους του χωριού, μαζί μ’ έναν μαύρο, στοιχειωμένο σκύλο. Λένε πως έτσι εμπνεύστηκα το Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρουκλιν. Η αλήθεια είναι πως έβγαινα βόλτα μ’ ένα μαύρο σκύλο τη νύχτα. Πήγαινα να δω αν ήρθε κανένα γράμμα με το τελευταίο ταχυδρομείο. Σπάνια είχα γράμμα – μόνο λογαριασμούς. »Τώρα πια, δεν κάνω τέτοιους περιπάτους. Η θυρίδα 405 είναι γεμάτη γράμματα από ανθρώπους που διάβασαν το βιβλίο μου. Γράμματα από πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά της Αμερικής. Παλιότερα έρχονταν και γράμματα από το μέτωπο, από πολεμικά πλοία και στρατόπεδα. Έλαβα γράμμα ώς κι απ’ έναν γκάνγκστερ, καταδικασμένον σε θάνατο. Μου έλεγε, το βιβλίο μου ήταν το τελευταίο που έμελλε να δν- σ’ αυτή τη ζωή… Τα περισσότερα γράμματα άρχιζαν κάπως έτσι: Είμαι θαυμαστής σας, και πρώτη μου φο^ψω… Ή πάλι: Η οικογένειά μου πέρασε τα ίδια βάσα\ > 1 μητέρα μου ήταν σαν την Κέι-τι. Κι ακόμη: Είμαι έξαλλη! Γράψατε το δικό μου βιβλίο, πριν προλάβω να το γράψω εγώ…» Μπέτυ Σμιθ Η Μπέτυ Σμιθ (1904-1972), μυθιστοριογράφος και θεατρική συγγραφέας, διάλεξε για ηρωίδες της μικρά κορίτσια που μεγάλωναν σε φτωχογειτονιές. Πέρασε στα ψιλά γράμματα της επίσημης αμερικανικής λογοτεχνίας, αλλά γνώρισε και γνωρίζει τεράστια λαϊκή απήχηση. Το Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό εδώ και μερικές δεκαετίες, ήταν το πρώτο της βιβλίο (1943).
Για να διαβάσετε περισσότερα πατήστε εδώ
