Η δύναμη του Ζολά να αναλύει τους διάφορους χαρακτήρες, να τους ταυτίζει με το περιβάλλον, να δημιουργεί εικόνες ανεπανάληπτες, καθώς και το περιγραφικό του τάλαντο βάζουν τις αισθήσεις του αναγνώστη σε εγρήγορση σ’ όλη την πορεία του βιβλίου. Για τους Γάλλους, το «Στομάχι του Παρισιού» είναι οι Αλ, η κεντρική αγορά του Παρισιού. Ένα «στομάχι» καλοθρεμμένο, απαιτητικό, μακάριο, γεμάτο βουλιμία, πληθωρικό. Οι Αλ και οι γυναίκες, λοιπόν. Οι εμπόρισσες, οι αλλαντοπώλισσες, οι πλανόδιες καθισμένες πίσω απ’ τους πάγκους τους στα περίπτερα των Αλ ή σέρνοντας, στήνοντας και ξεστήνοντας το ταπεινό ή πλούσιο εμπόρευμά τους στα παζάρια της αγοράς. Μ’ αυτό τον κόσμο καταπιάνεται ο Ζολά, που δεν σταματά στις εικόνες, αλλά προχωρεί πίσω από το απλωμένο εμπόρευμα, τα τσιτωμένα κορσάζ και τα πληθωρικά μπράτσα και φωτίζει τον εσωτερικό κόσμο αυτών των ηρωίδων, που είναι κι αυτός γεμάτος ορέξεις, παραφορά, εκρήξεις. Όλη η ιστορία μοιάζει να διαπερνιέται από τις συγκρούσεις του πληθωρικού με το λιτοδίαιτο, του καθωσπρέπει με το επαναστατικό, του ενταγμένου με το περιθωριακό, των Χοντρών με τους Αδύνατους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Για να διαβάσετε περισσότερα πατήστε εδώ
