Μια από τις αιτίες, που έχουν δημιουργήσει την αποπνιχτική ατμόσφαιρα όπου ζούμε χωρίς δυνατότητα ή ελπίδα διαφυγής – το φταίξιμο, στο οποίο όλοι έχουμε ένα μερίδιο, ακόμη και οι πιο επαναστάτες από μας – θα την αναζητήσουμε σ’ αυτόν τον σεβασμό που τρέφουμε για κάθε τι γραμμένο, διατυπωμένο, ή ζωγραφισμένο, ακινητοποιημένο μέσα σε μια μορφή, λες και κάθε έκφραση να μην είναι επιτέλους εξαντλημένη, λες και δεν έχουμε φτάσει στο σημείο όπου τα πράγματα πρέπει να τιναχτούν στον αέρα, αν είναι να κάνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα και να ξαναρχίσουν. Πρέπει να ξεμπερδεύουμε πια μ’ αυτήν την ιδέα των αριστουργημάτων που προορίζονται για την αποκαλούμενη «ελίτ» και που το πλήθος δεν τα καταλαβαίνει.
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.
