«Η Μάρω Δούκα είναι πιθανότατα η πιο προικισμένη από όσους πεζογράφους μας εμφανίστηκαν μετά το 1974. Πιθανώς δε και η πιο δημοφιλής, αν κρίνει κανείς από το ότι τα 5 προηγούμενα βιβλία της εγνώρισαν συνολικά 37 εκδόσεις […]. Προικισμένη, λοιπόν, και δημοφιλής – μα και νομίμως φιλόδοξη, δηλαδή μονίμως ανικανοποίητη από τα επιτεύγματα της. Αναδυόμενη από το χθόνιο διήγημα (Η Πηγάδα, 1974), έκανε μακροβούτι στην δαιμονική νουβέλα (Πού ‘ναι τα φτερά;, 1975) και αναπλωρίζοντας τάχα στο επιούσιο διήγημα (Καρρέ Φιξ, 1976), ξανοίχτηκε πια στο «αιρετικό» μυθιστόρημα (Η αρχαία σκουριά, 1979) [και] πλαγιοδρόμησε στο φιλήσυχο (Η πλωτή πόλη, 1983) […]». Γ. Π. Σαββίδης, Στήλη: «Κριτική» «Το Βήμα», Κυριακή 24 Ιουλίου 1988.
Για να δείτε περισσότερα πατήστε εδώ
