Δεκατρείς τρόποι να πεθάνουμε; Δεκατρείς τρόποι να μιλήσουμε για το θνήσκειν ή να το αποσιωπήσουμε; Mήπως δεκατρείς τρόποι να διαχειριστούμε το τελευταίο ιερό αίσθημα σταν απορφανεμένη από τα μεγάλα ερείσματα ζωή μας; O συγγραφέας, επιλέγοντας άλλοτε τη φόρμα του διηγήματος κι άλλοτε του μινιμαλιστικού μυθιστορήματος, του αφηγήματος, του μονόλογου, τοτ θεατρικού μονόπρακτου ή του ημερολογίου, μ’ αυτά τα κείμενα προσπαθεί να συγχρωτιστεί με τα φαντάσματά του. Eυχής έργον θα ήταν ο αναγνώστης να νιώσει συγγενής με κάποια από αυτά τα πλάσματα της οργής, του πανικού, της αυτοτιμωρίας, της λαγνείας, της μελαγχολίας, της ειρωνείας, της μνήμης και της περιπλάνησης, ώστε να τα καλέσει να κάτσουν πλάι του, στο ίδιο τραπέζι – ευλογημένη η στιγμή που θα πιούνε απ’ το ίδιο ποτήρι.
Για να δείτε περισσότερα πατήστε εδώ
