Είναι μεγάλη ιστορία, Μυρσίνη, πολύ μεγάλη, ωκεανός. Δεν ξέρω αν θα καταλάβεις κάποτε… Είναι κι οι λέξεις που δεν την αντέχουν. Δεν τη χωράνε. Και πώς να χωρέσουν τόση απελπισία, τόσο πόνο… Πώς να χωρέσουν τη μέσα ερημιά, το φόβο κι εκείνον τον έρωτα, κόρη μου, τον έρωτα-φως, τον έρωτα-δώρο, την ώρα ακριβώς που στο πιο βαθύ σκοτάδι, άρχιζε ανύποπτα ο νόστος, ο δικός μου απελπισμένος και λυτρωτικός δρόμος για το Νότο.
Για να δείτε περισσότερα πατήστε εδώ
