Η πραγματική συμφορά που υφίσταται σήμερα η ελληνική κοινωνία δεν είναι η οικονομική δυσπραγία. Αυτή είναι μόνο μία και όχι η σοβαρότερη συνέπεια της ανυπολόγιστης καταστροφής που συνίσταται στον ενταφιασμό ανεκτίμητων χαρισμάτων ολόκληρων γενεών με την υπόσχεση της εύκολης ζωής που εξαπατηθήκαμε να πιστεύουμε ότι είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση. […] Ασχολούμενοι διαρκώς και αποκλειστικά με το κακό που μας κάνουν οι άλλοι, κατασπαταλάμε όχι μόνο τις δυνατότητες και τα χαρίσματά μας, αφήνοντας αναξιοποίητες πολύτιμες ευκαιρίες, αλλά κατασπαταλάμε και αυτή την ίδια τη ζωή μας. Την ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου δεν την καθορίζει το κακό που του κάνουν οι άλλοι. Την ποιότητα της ζωής του την καθορίζει το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους, γιατί το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους διαφθείρει την ίδια του την υπόσταση. […] Η αγάπη και η διαχείρηση της αγάπης μεταξύ άλλων είναι και μία τέχνη, που χρειάζεται να την διδαχθή ο άνθρωπος, όπως χρειάζεται να διδαχθή την τέχνη της ζωής γενικότερα. Αγάπη [DDC: 128.4] Μία από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες τραγωδίες του σύγχρονου ανθρώπου είναι ότι εξαντλεί πολύτιμη ενέργεια για να πείσει το περιβάλλον του και τον ίδιο ότι η κακοδαιμονία της ζωής οφείλεται στο κακό που έκαναν οι άλλοι σε αυτόν. «Η πραγματική συμφορά που υφίσταται η σημερινή κοινωνία δεν είναι η οικονομική δυσπραγία. Αυτό είναι μία συνέπεια που συνίσταται στον ενταφιασμό ανεκτίμητων χαρισμάτων ολόκληρων γενεών με την υπόσχεση της εύκολης ζωής που εξαπατηθήκαμε να πιστεύουμε ότι είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση». Την ποιότητα της ζωής του ανθρώπου δεν την καθορίζει το κακό που του κάνουν οι άλλοι. Την ποιότητα της ζωής του την καθορίζει το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους. Η προσφορά και η αποδοχή της αγάπης προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης του ενός έναντι του άλλου. Μπορεί να αποφεύγουμε να προσφέρουμε την αγάπη μας ή να απορρίπτουμε την αγάπη των άλλων για να αποφύγουμε την ευθύνη της αγάπης Συνήθως η αγάπη θεωρείται ένα συναίσθημα, μία συμπάθεια για έναν άνθρωπο. Αν και το συναίσθημα είναι μέρος της αγάπης, είναι τραγικό λάθος να θεωρείται απλό συναίσθημα. Η αγάπη και η διαχείρισή της μεταξύ άλλων είναι και μία τέχνη που χρειάζεται να τη διδαχθεί ένας άνθρωπος, όπως χρειάζεται να διδαχθεί και την τέχνη της ζωής γενικότερα. Στην εποχή μας οι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο την ανάγκη τους να αγαπηθούν παρά την ανάγκη τους να αγαπήσουν, με αποτέλεσμα να επιζητούμε όλοι ξέφρενα την αγάπη και να μην υπάρχει κανείς για να μας την προσφέρει. Αν και η αγάπη είναι μία διαχρονική αξία, η κατανόησή της και ο τρόπος διαχείρισης της μπορεί να διαφοροποιούνται ανάλογα με τις περιστάσεις. Στο βιβλίο ο συγγραφέας επιχειρεί μία σύγχρονη προσέγγιση και τρόπο διαχείρισης της αγάπης βασισμένη στις αναζητήσεις, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου.
Για περισσότερα πατήστε εδώ
