O Κώστας Καρυωτάκης, πιεσμένος από τη μίσθια δουλειά και από έναν κόσμο που δεν του κάνει, αποτυπώνει την πικρία του σε μια ποίηση που ανατρέπει το ποιητικό κατεστημένο. Άλλοτε τρυφερός, άλλοτε καυστικός, αλλά πάντοτε βαθύτατα τραγικός, αυτοκτονεί σε ηλικία τριάντα δύο ετών, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που θα αποτελέσει σταθμό στα νεοελληνικά γράμματα’ ένα έργο που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της νεότερης ποίησης μας.
Η Μαρία Πολυδούρη, ανήσυχη, γεμάτη λαχτάρα για ζωή, από τις πρώτες που ασχολούνται με το γυναικείο ζήτημα και από τις λίγες φοιτήτριες της δεκαετίας του ’20, αγαπάει παράφορα τον ποιητή. Το ειδύλλιό τους είναι λιγόχρονο, όπως λιγόχρονη είναι και η ζωή της. Πεθαίνει μόλις είκοσι οκτώ ετών, από φυματίωση. Με τη μοναδική νουβέλα της σαρκάζει τις συμβατικότητες της εποχής, ενώ η ποίησή της, καθαρά νεορομαντική με αρκετές επιδράσεις από τον Καρυωτάκη, την καθιερώνει ως ποιήτρια του Έρωτα και του θανάτου.
Για περισσότερα πατήστε εδώ
