Η προοπτική της παρούσας ανάγνωσης συντίθεται γύρω από δυο αλληλένδετες έννοιες: το ύφος και την πολεμική. Ο Ροΐδης χρησιμοποιεί το ύφος σαν ξίφος για να ορίσει τη διαφορά από τους σύγχρονους του. Η πολεμική του, ως ρήξη με το περιβάλλον του, κινητοποιεί τη μαχητική άρνηση στο πεδίο του λόγου. Είναι η τυπική περίπτωση του συγκρουσιακού διανοούμενου, με όλες τις αρετές, τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις αυτής της αποστολής.
Για περισσότερα πατήστε εδώ
