Σκληρό, σκοτεινό, ρεαλιστικό και ταυτόχρονα δυστοπικό. Το Τραγούδι του Προφήτη, που συζητήσαμε στη Λέσχη Ανάγνωσης του Δεκεμβρίου, μας μετέφερε «σε έναν τόπο όπου δεν υπάρχει τόπος». Μας αιχμαλώτισε με το ασθματικό του ύφος και «μας ανάγκασε να βγούμε από τον εφησυχασμό μας», από το «δεν συμβαίνουν εδώ αυτά», στις δημοκρατίες της Δύσης. Εμπνευσμένο από τη Συρία αλλά με τη δράση να εκτυλίσσεται στο Δουβλίνο του συγγραφέα, το βιβλίο, όπως λέει ο Lynch, «δεν είναι προφητεία, αλλά μιλά για αυτό που συμβαίνει πάντα: στη Γάζα, τη Μαριούπολη, την Υεμένη. Για την αέναη επανάληψη που πια δεν βλέπουμε. Γιατί έχουμε αναισθητοποιηθεί… υψώνουμε μια άμυνα, γιατί αλλιώς δεν θα αντέχαμε να σηκωθούμε το πρωί από το κρεβάτι». Κι όμως, όπως επισημαίνει «η μυθοπλασία παρακάμπτει αυτή την άμυνα, έχει το θέλγητρο να σε τραβήξει. Μπορείς, ως συγγραφέας, να ζητήσεις από τον αναγνώστη να κοιτάξει την άβυσσο, να του κρατήσεις όμως το χέρι και, με την ποιητικότητα και τη λογοτεχνική χάρη, να μην τον αφήσεις να πέσει μέσα»
📖 Για το κλείσιμο της αναγνωστικής μας χρονιάς και την έναρξη της νέας, επιλέξαμε το εμβληματικό «Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή (εκδόσεις Ψυχογιός, 2021), ένα μυθιστόρημα σημείο αναφοράς της ελληνικής μεταπολεμικής πεζογραφίας. Σκληρό και συγκινητικό, με τον έντονα προφορικό και ζωντανό λόγο του, μας ταξιδεύει στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου και της Κατοχής μέσα από τη ζωή δύο γυναικών.
📌 Το βιβλίο θα συζητηθεί στην πρώτη Λέσχη του 2026, που θα γίνει την Τετάρτη 14 Ιανουαρίου στις 18:00 στην Παιδική Βιβλιοθήκη της ΚΔΒΚ.
Συντονισμός Ιωάννα Βόμβα
