Ο Ζαν Ζ. Ρουσώ έγραψε στην αρχή της «Νέας Ελοΐζας του: «Είδα τα ήθη του καιρού μου, και τύπωσα αυτά τα γράμματα». Δε θα μπορούσα κι εγώ να σας πω, ακολουθώντας το παράδειγμα του μεγάλου συγγραφέα: «Μελετώ την πορεία της εποχής μου, και τυπώνω αυτά το έργο»;
Σκοπός αυτού του βιβλίου -που η φριχτή αλήθεια του θα υπάρχει όσον καιρό η Κοινωνία θα επιμένει να θεωρεί τη φιλανθρωπία αρχή, αντί να την παίρνει για ατύχημα, είναι να δείξει ανάγλυφα τις κύριες μορφές ενός λαού ξεχασμένου από τόσες συγγραφικές πέννες που κυνηγάνε τα καινούργια θέματα. Σ’ έναν καιρό που ο Λαός κληρονομεί όλους τους ευγενείς της Βασιλείας, ίσως αυτή η λήθη νάναι φρόνηση. Πόσα ποιήματα δε γραφτήκανε για τους εγκληματίες, με πόση στοργή δεν σκύψανε πάνω από τους δήμιου. σχεδόν θεοποιήσανε τον προλετάριο!… Οι αιρετικοί συγκινηθήκανε και όλα τα συγγραφικά τους όργανα φωνάζουνε: Εργαζόμενοι, ξεσηκωθείτε!, όπως παλιά φωνάζανε στην τρίτη τάξη: Ξεσηκώσου! Κανένας βέβαια απ αυτούς τους Ηρόσταρτους δεν είχε το κουράγιο να πάει στην ύπαιθρο, να μελετήσει τις αιώνιες συνωμοσίες εκείνων που ακόμη τους λέμε αδύνατους, ενάντια σ’ όσους θαρρούν πως είναι δυνατοί, των χωρικών ενάντια στους πλούσιους… Σκοπός μου δεν είναι να διαφωτίσω τον σημερινό νομοθέτη αλλά τον αυριανό, μέσα σ’ αυτή τη δημοκρατική παραφροσύνη που παράσυρε τόσους τυφλούς συγγραφείς, δεν είναι ανάγκη να δοθεί τελοσπάντων το πορτραίτο αυτού του χωριάτη που κάνει τον Κώδικα ανεφάρμοστο και την ιδιοκτησία κάτι που υπάρχει και δεν υπάρχει; Θα δείτε αυτόν τον ακούραστο σκαφτιά, αυτό το τρωκτικό πού κομματιάζει και διαιρεί το έδαφος, το μοιράζει, και κόβει ένα στρέμμα γης σ’ εκατό κομμάτια, προσκεκλημένος πάντα σ’ αυτό το τσιμπούσι από μια μικρομπουρζουαζία που τον έχει μαζί και βοηθό και λεία. Το αντικοινωνικό αυτό στοιχείο που δημιούργησε η Επανάσταση θα καταστρέψει μια μέρα τη Βουργουνδία, όπως αφάνισε την τάξη των ευγενών η Μπουρζουαζία. Αυτός ο Ροβεσπιέρος με το ένα κεφάλι και τα είκοσι εκατομμύρια μπράτσα που υψώθηκε πάνω από το Νόμο απ’ την ίδια την προστυχιά του, εργάζεται ασταμάτητα, κρύβεται σ’ όλες τις κοινότητες, μπήκε στο δημοτικό συμβούλιο, πήρε όπλα σαν Εθνική Φρουρά σ’ όλα τα Γαλλικά καντόνια από το 1830, και λέγανε πως ο Ναπολέοντας προτίμησε την πικρή του μοίρα παρά να εξοπλίσει τις μάζες.
Αν, οχτώ χρόνια τώρα, έχω εκατό φορές παρατήσει αυτό το έργο, το πιο σημαντικό απ όσα αποφάσισα να γράψω, αν το ξανάρχισα εκατό φορές, είναι γιατί τόσο εγώ ο ίδιος όσο και οι φίλοι μου καταλάβαμε ότι μπροστά σε τόσες δυσκολίες, σε τόσες λεπτομέρειες αυτού του διπλά τρομερού και τόσο απάνθρωπα ματωμένου δράματος θα μπορούσε να λείψει το θάρρος. Στον αριθμό πάντως των λόγων που με κάνουν σήμερα σχεδόν θρασύ, προσθέστε την επιθυμία μου να τελειώσω ένα έργο προορισμένο να σας δώσει ένα δείγμα της μεγάλης και σταθερής ευγνωμοσύνης μου για μια αφοσίωση που στάθηκε παρηγοριά στις ατυχίες μου.
Ντε Μπαλζάκ
Συγγραφέας/εις: Balzac Honoré de
Κατηγορία: μεταφρασμένη λογοτεχνία
ISBN: 9789602700858
Ημερ/νία έκδοσης: 1973
Εκδότης: Εκδόσεις Γκοβόστη
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες: 368
Διαστάσεις βιβλίου: 14×21 cm
