ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Στο πολύχρωμο Μedialab της Κοβενταρίου βιβλιοθήκης στην Κοζάνη, την Τετάρτη 22 Μαρτίου, έγινε η παρουσίαση του μυθιστορήματος του Παναγιώτη Γιάκα «Κόμπος Υφάλου» με τη συνεργασία του συλλόγου «Γονέων-Κηδεμόνων & Φίλων ατόμων με αυτισμό», του οποίου η πρόεδρος, Ελένη Παφύλη, ήταν και η βασική ομιλήτρια της εκδήλωσης, με συνομιλητή της τον συγγραφέα. Την εκδήλωση οργάνωσε και παρουσίασε η Τάνια Σεφερίδου.
Στο λόγο της, η Ελένη Παφύλη μίλησε από τη σκοπιά μιας μητέρας αυτιστικού παιδιού, αναφέροντας ότι συμπτωματικά ο γιος της είχε την ίδια ηλικία κι έπασχε από την ίδια διαταραχή με τον πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος. Μίλησε για την κοινωνική αμηχανία απέναντι στον αυτισμό κι εξήγησε τα δύο άκρα του φασματός του. Κρίνοντας πως το βιβλίο έδειχνε ρεαλιστικά, μέσα από την αστυνομική του πλοκή, την διαταραχή του αυτισμού, διάβασε κάποια αποσπάσματα σχετικά με τις αναζητήσεις του αστυνομικού για να καταλάβει τον αυτισμό, κάνοντας αναφορά και στις δικές της παρόμοιες δυσκολίες στην προσπάθεια επικοινωνίας με το παιδί. Εξήγησε τις συμπεριφορές από τα σύνδρομα που συνάντησε στο βιβλίο, αναφέροντας πως δεν βρήκε κάτι ψεύτικο ή ωραιοποιημένο, και κατέληξε λέγοντας πως η ανάγνωση του βιβλίου ικανοποιεί αμφότερα, από την γεμάτη ανατροπές πλοκή του, ως αστυνομικό μυθιστόρημα, και από το γεγονός ότι ευαισθητοποιεί απέναντι στον αυτισμό.
Ο Παναγιώτης Γιάκας, στη δική του ομιλία, αφού εξήγησε την κύρια δομή του βιβλίου, επέλεξε να μιλήσει για την προσωπική του οπτική, από την δική του εμπειρία με τον αυτισμό. Αναφέρθηκε στον μη-λογικό δρόμο, που ο αστυνομικός-ηρωας του βιβλίου, επιλέγει ν’ ακολουθήσει έπειτα από τη γνωριμία του μ’ αυτά τα παιδιά, και στο πώς αυτή η αντεστραμμένη λογική τον οδήγησε στο να καταλάβει την πραγματικότητα. Συνέχισε, συμφωνώντας με την κυρία Παφύλη, ότι άσχετα με την επιστημονική κατάρτιση του καθενός, η προσέγγιση με αυτά τα παιδιά μπορεί να γίνει εύκολα μέσω της αγάπης προς αυτά και της κατανόησης των αναγκών τους. Κατέληξε μιλώντας για τα «συμπτώματα» των κανονικών ανθρώπων, το πόσο μοιάζουν με αυτά των αυτιστικών και τελικά το πόσο παράλογα συμπεριφερεται συχνά η κοινωνία.
Η συζήτηση έκλεισε με ερωτήσεις και συζήτηση με το κοινό, πάνω στον αυτισμό και τη λογοτεχνία.
